Nick Steed (UK) tiltle: Homebound Blues music: Blues - NOLA release date: may 15, 2020 label: Independent info artist: Nick Steed © Rootsville 2020

Voor iedereen zal 2020 in het geheugen gegrift blijven als een zeer vreemd jaar. Het is nog maar de vraag of we ooit nog terug kunnen naar onze wereld van "Live Music" in de clubs, laat staan op onze festivals. Wat we hier zeker gemist hebben is de introductie van "Nick Steed". Enkele die hards konden hem vorig jaar nog beleven in "Pallieter Café" te Herselt en "The Music Crossover Pub" te Gent. Dit jaar zou hij in de spotlights treden op "Hookrock" en op het moment dat we deze recensie schrijven hopen we uiteraard dat er nog steeds hiervoor een waterkansje bestaat.

De kenners onder ons weten uiteraard dat Nick Steed ook de wizzard on the black & white keys is bij zijn landgenoot Norman Beaker, die ook nog maar net een nieuw album uitbracht. De eigenschappen van deze "Nick Steed" die op dit album alleen op het gebied van naam zonder zijn "Nick Steed 5" aantreed. Wel aanwezig is de geweldige saxofonist Kim Nishikawara. Verder krijgen we ook Paul Winn en Amanda Jane Heywood te horen.

photo Nick Steed © Rootsville

"Homebound Blues" is een album met daarop 9 originals van de hand van Nick Steed waardoor we hem ook als een uitstekend songwriter kunnen bestempelen. Zijn blues is er eentje dat vele kanten uit kan maar mede door zijn aangename stemintonatie en warme persoonlijkheid leunen verschillende nummers dicht aan bij de blues van New Orleans.

Al meteen met opener "Whole lotta' money blues" worden we samen met de sax grooves van Mr. Nishikawara en de klanken van een barrelhouse piano meegezogen naar NOLA en de "Big Easy". Hierop krijgen we ook een inbreng van Paul Winn als harper. Met het daaropvolgende "That day (Billy the kid)" wordt de diversiteit van deze Nick Steed nog beter geaccentueerd en beleven we een ietwat filmisch moment en een nummer Ennio Morricone waardig.

Meer fun en pit krijgen we dan met het rock 'n roll gevoelige "Electra Glide (Highway 61)" en worden we meteen in dat gevoel meegezogen cruisin' on Highway 61 op onze HOG. "Feeling for the blues" met als leidraad de sopraan saxofoon van Kim, is er eentje waarop we een jazzy feeling meekrijgen. Zeer geschikt trouwens voor Nick Steed's vocale kwaliteiten. We kunnen er niet van onder dat het NOLA gevoel primeert op deze "Homebound Blues", zo ook dus op "Yo Mama".

Op "Hold it tight" worden we vocaal verwend door de inbreng ven de heerlijke stem van "Amanda Jane Heywood". Deze soul geïnspireerde stem, hier in een duet met Nick Steed doet toch enige rillingen ontstaan hoor, zeker wanneer de keys van Nick hun intrede doen. Door de titeltrack "Homebound blues" kan je jezelf levendig inbeelden hoe het is om in een club middenin "Bourbon Street" te verblijven. Een beter juke joint gevoel kan je niet indenken. Met "Jack n' Jill" en het afsluitende " Didn't stop me from playing the blues", een nummer met enig Randy Newman gevoel, verdwijnt dit warme gevoel samen met de herinneringen aan deze Nick Steed hopend op een vlug weerzien.

"Homebound Blues" is de opvolger van "Feeling For The Blues" uit 2018. Een album volledig in de spirit van Nick Steed.

tracks:

1. Whole lotta' money blues
2. That day (Billy the kid)
3. Electra Glide(Highway 61)
4. Feeling for the blues(Alt.version)
5. Yo mama
6. Hold it tight(feat: Amanda Jane Heywood)
7. Homebound blues
8. Jack n' Jill
9. Didn't stop me from playing the blues

musicians:

Nick Steed: Keys, vocals, bas, backing vocals, cajon, percussion
Paul Winn: Harmonica tracks #1, 2
Kim Nishikawara: Soprano Sax track #4, Tenor sax tracks #1, 3, 5, 8, 9 Baritone sax track #7 Amanda Jane Heywood: Lead vocals on track #6